Navelstaren en narcissen

Wat een retraite kan brengen

Uit je routine

Na een week stilte retraite wil ik je meenemen in wat een retraite je kan brengen en wat niet.

Retraites zijn er in vele vormen, locaties en lengtes.

De retraite die ik als laatste volgde, was een vijfdaagse Vipassana stilte retraite. Deze retraite bestond uit: vijf dagen zittend en lopend mediteren, tussendoor in stilte samen eten en wat werk yoga (meewerken in keuken, kantine of buiten).

Voor veel mensen is de eerste dag een dag om je los te koppelen van de dagelijkse gang van zaken. Drukte in je hoofd kan wat landen, je kunt meer aarden op de locatie (in dit geval middenin een bos).

Ik had dit keer twee hele dagen nodig om de drukte in mijn hoofd te laten kalmeren en de stilte toe te laten. Ik was de dag voor de retraite verhuisd en had weken lang ingepakt en opgeruimd in huis. Niet een ideale planning, maar het viel op het laatste moment zo naast elkaar.

Aandacht

Je aandacht richten is dus de sleutel. Je aandacht op je adem, je lichaam, aandacht voor je binnenwereld: gedachten, gevoelens en emoties. Zonder je erin te laten meeslepen. Niet alleen op het meditatiekussen, maar ook tussendoor is het de uitdaging om aandacht te hebben op wat je doet: eten, lopen, douchen, afdrogen, aankleden, noem maar op.

Het zorgt voor vertraging en het zorgt ervoor dat er af een toe een vergrootglas ligt boven hoe je iets doet, welke gedachte vaker terugkomt, je gevoel, pijntjes tijdens het lang zittend mediteren.

Zo merkte ik dit keer hoe erg ik nog bezig was met plannen de eerste twee dagen. Echt knap hoeveel ik nog kon plannen in mijn hoofd terwijl je volledig ontzorgt bent: je hoeft niet na te denken over wat je gaat eten, je hoeft niet te koken, je hoeft de was niet te doen, je hoeft niet na te denken over wat je aantrekt (je hebt het hoognodige mee), etc.. En toch kon ik nadenken over wanneer ik thee ging halen, wanneer ik een extra dutje ging doen etc. etc. Knap toch?! Het gaf mij inzicht hoezeer ik controle niet durf los te laten, vertrouwen heb in dat het wel goed komt en als het anders loopt dat dat dus ook goed is. Perfectionisme dus ook een beetje….

Op en naast het meditatiekussen

Het leuke is dat je inzichten krijgt op en naast je meditatiekussen. Je hoeft niet levens veranderende inzichten te krijgen, toch krijg je met vijf dagen lang ‘uitchecken’ uit je dagelijkse leven de mogelijkheid om patronen tegen het licht te houden en af te vragen of gewoonten je nog dienen.

Het vijf dagen zo dichtbij de natuur zijn, zorgt ervoor dat alle veranderingen opvallen. Je ziet iedere narcis, iedere krokus zich gedurende de dagen opkomen, ontvouwen, bloeien. Iedere loopmeditatie kon ik buiten doen. Met de eerste meditatie van de dag zag je het lichter worden en hoorde je de vroege vogels al fluiten.

Stilte

Ik had geen moeite om vijf dagen lang niks te zeggen, niet te praten met anderen. Het contact met thuis miste ik vooral de eerste twee dagen. De stilte zorgde er bij mij voor dat je niet zo met anderen bezig bent. Je hoeft niet voor anderen te zorgen, alleen voor jezelf. Dat is voor mij fijn, maar op een ander moment of voor een ander kan de stilte een hele andere uitwerking hebben.

Inzicht

Ik heb deze retraite als fijn ervaren. Ik heb kunnen checken met mijn binnenwereld hoezeer ik het verlies van mijn moeder heb verwerkt. Daar zit een grote roze strik omheen.

Ook heb ik kunnen voelen hoe ik nu stevig sta, mijn veerkracht voel en heb het vertrouwen dat dat in mindere tijden als het gevoel even weg is, die veerkracht ook weer kan groeien.

Zo reed ik na het afsluiten van de retraite het terrein af met 20 km per uur  met de auto. Wat ging dat hard naar mijn gevoel! Er liepen wat loslopende honden, dus dat was een mooi excuses even zo rustig te blijven rijden. Eenmaal de hoek om zette ik een muziekje aan Lion Thema van Dustin O’Halloran en trapte ik het gaspedaal in. Op weg naar huis naar de mannen, weer een ervaring rijker en een verdieping van mijn meditatiebeoefening.